หมู่บ้านญี่ปุ่นโบราณ กับคุณป้าช่างคุย
วันนี้เราเดินทางกันมาที่ Nihon Mikaen
วิธีการเดินทาง
จาก Shinkuku นั่งสาย Odakyu แบบ Express ไปลงสถานี Mukogaoka-Yuen ทางออก South เดินไปเรื่อยๆ มีป้ายบอกทางตลอด ประมาณ 1 km ถ้ากลัวหลงก็เปิด google map นำทางได้
ก่อนถึงจะผ่านโรงเรียนอนุบาลด้วย แล้วก็เข้าไปซื้อบัตร ใช้บัตรนรได้ เหลือ 300 เยน (จาก 500เยน) เย้
พิพิธภัณฑ์จะแบ่งออกเป็น 2 ส่วน คือ ในร่มกับกลางแจ้ง ก็เลยเลือกดูในร่มก่อน เป็นห้องเล็กๆ แต่มีโมเดลมากมายเลย เนี๊ยบๆ ทั้งนั้น แต่ไม่มีข้อมูลภาษาอังกฤษ ก็ต้องเดากันไป แต่ดูแล้วเกี่ยวกับวิวัฒนาการของบ้านญี่ปุ่นสมัยก่อน
พอออกจากห้องนั้น ก็เจอแผ่นกนะดาษที่ไว้ตามล่าตัวปั๊มไปตลอดทางของนิทรรศการกลางแจ้งเลย
เริ่มต้นด้วยการเจอแก๊งคุณตาคุณยาย มารำลึกความหลังกันอยู่ ส่วนพวกเราก็สนใจแต่สถาปัตยกรรม แรกๆ ก็ดูที่ละหลังอย่างละเอียด ก็เหนื่อยกันไปข้างนึง
หลังๆ เริ่มเหนื่อยละ บ้านไม่หมดสักที เลยเดินหาแต่ตัวปั๊ม แต่ว่าดันหาตัวปั๊มบ้านแรกไม่เจอ ไม่กลับไปใหม่แล้วน้าาาา มันกว้างมากเลย ก็เลยตัดสินใจจะกลับละ ก็มาถึงทางออก เป็นทางแยก 2 ทาง ทางนึงลง ทางนึงขึ้น เราก็กำลังจะเดินขึ้น จู่ๆ ยามก็เรียก
บทสนทนา (อันไหนฟังออกก็จะเขียนเป็นญี่ปุ่น ฮ่าๆๆ)
ยาม : @$@#$#@#% (ฟังไม่ออก ดูเหมือนพยายามเรียกพวกเราอยู่)
เรา : exit exit
ยาม : 上に行きましたか？ (ไปข้างบนมารึยัง)
เรา : あ~行きました。 Exit はどこ？ (อ่า..ไปมาแล้วค่ะ ทางออกอยู่ที่ไหนคะ)
ยามกวักมือเรียก พร้อมกับคุณป้าขายตั๋วเดินออกมา
ยาม : Chinese?
เรา : English Pls~
คุณป้าเดินออกมาพร้อมกับแผนที่แล้วก็ชี้ๆ
คุณป้า : ．．．えと、ちがい (ผิดๆ แล้วก็เดินกลับไปหยิบอันใหม่มา)
แล้วคุณป้าก็อธิบายเป็นภาษาอังกฤษ แบบเป็นคำๆ มา ซึ่งเราว่าเก่งนะ เพราะทำให้เราเข้าใจได้ ว่าต้องเดินลงบันได แล้วจะผ่านสวนสาธารณะไรงี้ แต่คุณป้าดันมาจบด้วยภาษาญี่ปุ่นว่า
คุณป้า : わかりましたか？ (เข้าใจรึป่าว)
เรา : わかりました (เข้าใจแล้วค่ะ)
คุณป้า : ようかった~คุณป้าทำท่าโล่งใจอย่างแรง
เราคิดในใจ ถ้า 3 คนนี้ ไม่มีใครฟังญี่ปุ่นออก คงจะทำให้คุณป้าโล่งใจไม่ได้สินะ ฮ่าๆๆๆๆ
ตอนกำลังจะกลับ ยามก็ถามว่า แล้วมาจากประเทศอะไรละ เราก็บอกว่า Thailand ยามเลยบอกว่า งั้นเดี๋ยวหาแผนที่แบบภาษาไทยให้ ซึ่งเราก็รู้แหละว่าไม่มีหรอก (ขนาดในมิวเซียมยังไม่มีภาษาอังกฤษสักตัว ภาษาไทยจะไปมีได้ไง) จากนั้นยามก็เดินมา ทำหน้าแบบสำนึกผิดมาก
ยาม : タイ語はないなの、英語はいいですか。(ภาษาไทยไม่มี ภาษาอังกฤษแทนได้มั้ย)
เรา : ＯＫ 大丈夫です (โอเคค่ะ ไม่เป็นไร)
หลังจากนั้นก็ขึ้นรถไฟกลับ ระหว่างทาง ก็มีแก๊งคุณป้าหลายคนขึ้นมา แต่ไม่มีใครลุกให้นั่ง เราก็เลยลุกพร้อมกับเพื่อนๆ แล้วเชิญคุณป้ามานั่ง แต่คุณป้าที่เราลุกให้นั่งเค้าไม่ยอมมานั่ง เราเลยนั่งที่เดิม ส่วนคุณป้าที่กิ๊ฟลุกให้นั่ง เค้ายอมมานั่ง เลยกลายเป็นว่า ตอนนี้เราได้นั่งข้างคุณป้าคนญี่ปุ่น และบทสนทนา ของผู้เรียนภาษาญี่ปุ่นไปแค่ 6 เดือน ก็ได้เริ่มต้นขึ้น
คุณป้า : @$@#$#@#% (พูดประมาณว่าเป็นเพื่อนกันเหรอ)
เรา : พยักหน้าด้วยหน้าตาบ๊องแบ๊ว แต่ฟังไม่ออกเลย
คุณป้า : @$@#$#@#% (รัวเป็นชุด)
เรา : ^^;;;;;
อยากหาจังหวะบอกคุณป้าจัง แต่คุณป้ารัวเป็นชุดๆ เลยทำไงดี
และแล้วคุณป้าก็เริ่มเอ๊ะใจ ว่าทำไมยัยนี้ไม่ตอบไรเลย และแล้วในที่สุดเราก็ได้โอกาสพูด！
เรา : あの、日本人じゃないんです。(คือว่า...หนูไม่ใช่คนญี่ปุ่นค่ะ)
คุณป้า :あ！日本人じゃないの？ 日本語 分かる？(เอ๋ ไม่ใช่คนญี่ปุ่นเหรอ เข้าใจภาษาญี่ปุ่นเหรอ)
เรา : すごし (นิดหน่อยค่ะ)
เท่านั้นแหละ รัวๆ เลยจ้า พอเรายิ้มแหะๆ คุณป้าก็บอกว่า
คุณป้า : あ！わからないの？ごめんね！(อ๊ะ ไม่เข้าใจเหรอ ขอโทษนะจ้ะ)
ถึงคุณป้าจะขอโทษ แต่ก็ยังพูดต่อ!! คุณป้าคะ หนูฟังไม่ออกค่ะ Ｔ＾Ｔ
คุณป้า : มาจากไหนละ (ตอนแรกถามด้วยเวอร์ชั่นยาก พอเราทำหน้างง ก็ค่อยลดระดับความยากลง)
เรา : タイから来ました (มาจากไทยค่ะ)
คุณป้า : あ~タイ。どこかへ遊びびに行きましたか、え、勉強？遊び？(แล้วไปเที่ยวไหนบ้าง มาเรียนหรือมาเที่ยว)
เรา : 遊びです。東京、京都と大阪は来週です。 (มาเที่ยวค่ะ ไปโตเกียว ส่วนเกียวโต โอซาก้าไปสัปดาห์หน้าค่ะ)
คุณป้า : กลับวันไหนละ
เรามองหน้ากิ๊ฟ กลับวันไหนนะ ขณะนั้นลืมทุกสิ่งอย่าง ฮ่าๆๆๆ กิ๊ฟบอกว่า 18 เราก็เอ๊ะ 18 เรียกว่าอะไรนะ
เรา : じゅうーーーーーーはちです。
คุณป้า : あーเมื่อเดือนก่อนป้าไปเที่ยวไต้หวันมาด้วยแหละ กับเพื่อนๆ พวกนี้แหละ บลาๆๆๆๆๆ
เรา : 楽しかったね
คุณป้า : 楽しかった!!
แล้วป้าก็ทำท่าจะลงละ แล้วก็พูดประมาณว่าขอให้เที่ยวให้สนุกนะ ありがとうなあ ไว้จะไปเที่ยว"ไต้หวัน"อีก
แล้วคุณป้าก็ลงไป แต่เรายังคงนั่งอึ้งอยู่ “ไต้หวัน” ห๊ะ！！ สรุปว่าคุณป้าเข้าใจผิดว่าเราเป็นคนไต้หวันเรอะ！！
ถึงจะฟังออกบ้าง ไม่ออกส่วนใหญ่ พูดได้บ้าง ไม่ได้ส่วนใหญ่ แต่ก็รู้สึกมีความสุขนะ สนุกมาก อยากมี moment แบบนี้อีกประทับใจคุณป้าพูดเก่ง พยายามสื่อสารกับเรา อนาคตเราต้องพูดให้ได้มากกว่านี้ ^^